Welcome to the group!

Andame kong kwento ngayon. First things first.

Nung Sabado, pag-uwi ko galing trabaho eh di sumakay ako ng bus. (As usual, Cher. Hindi ako binabayaran ng kumpanya na yon para sa publicity huh?)

Sakto lang ang pera ko. Pamasahe saka pambili ng Yakult. Planado na ang lahat. Except for one thing.

Nakakapagod talaga ang magtrabaho sa gabi. Lalo na ang mag-isip ng kung anu-anong kamunduhan. Aion nga, nakatulog ako bandang Trinoma na. Letre kasi ako bababa.

Hindi ko alam kung nanaginip ba ako nun. Basta yakap ko ang bag ko sa takot na madukutan at nakatakip sa mukha ko ang jacket ko–proteksyon kung tutulo man ang laway ko.

Sarap matulog lalo na kung aircon. Habang inihehele ka ng “audio on board” ng Cher. Haha. Pang-ilang beses ko na bang ipinagmamalaki ang bus company na to?

Tuloy.

Lumagpas ako. Akala ko si Prince Charming na ang gumising sa mahaba kong pagkakahimbing. Yung konduktor pala. Nainis pa nga ako dahil natatandaan ko siyang sumisigaw kanina na ihanda ang ticket namin for inspection.

Akala ko hihingin niya lang yung ticket ko. Anong akala niya saken? Hindi nagbabayad? Pero natigil na lang ang mga maling hinala ko ng sinabi niyang;

“Ma’am, baka po lagpas na kayo.”

Nagising ako. Luminga-linga. Badtrip. C-4 terminal nah! Malamang nga lagpas na ako! At eto pa ang tsismis, ako na lang ang pasahero sa bus!

Nasira ang plano. Yung pambili ko ng Yakult? Aion, naging pamasahe na lang. Malungkot akong naglakad papuntang sakayang ng Recto. Nakakahiya. Di bale na, hindi lang naman siguro ako ang tatanga-tangang lumagpas sa bababaan. Marami kame. At kasali na nga ako sa kanila.

‘Welcome to the group!’